Da hat man zu büßen...
Det bødes der for -
 
Det bødes der for i lange Aar, 
Som kun var en stakket Glæde; 
Det smiler man frem i flygtig Stund, 
Man bort kan i Aar ej græde. 
Der rinder Sorg, rinder Harm af Roser røde. 
   
Der ages paa Lykkens gyldne Hjul 
Saa fast, at En intet sandser; 
Men Sorgens trælsomme tunge Læs 
Det venter os dog, naar vi standser. 
Der rinder Sorg, rinder Harm af Roser røde. 
   
Der leves i Lyst som halvt i Drøm, 
Men Sorgen har ingen Drømme: 
Med vaagne Øjne den paa Dig seer, 
Øjne som sugende Strømme. 
Der rinder Sorg, rinder Harm af Roser røde. 
   
Ej Smilet vil lyse din Dag i Seng, 
Men Taaren har gode Stunder; 
Thi Smil er Glands kun af det, der er, 
Graad Skyggen af det, der gik under. 
Der rinder Sorg, rinder Harm af Roser røde. 

J.P. Jacobsen
Da hat man zu büßen jahrelang
für der Freude kürzeste Spende;
man lächelt es aus im Augenblick
und weints nicht in Jahren zu Ende.
Kummer rinnt, es rinnt Gram aus roten Rosen

Man rollt auf dem goldenen Glücksrad einher
blindsicher sich`s zu gestalten;
doch des Kummers Fuder, knechtend und schwer
erwartet uns dort, wo wir halten.
Kummer rinnt, es rinnt Gram aus den roten Rosen.

In Lust wird gelebt wie halb im Traum,
doch der Kummer mit wachen Augen
hat keine Träume und schaut auf dich
mit Augen wie Ströme die saugen.
Kummer rinnt, es rinnt Gram aus (der Röte der) Rosen.

Kein Lächeln bringt deinen Tag zu Bett
aber die Tränen sind munter
Im Lächeln erglänzt, was ist, im Gewein
geht Gewesenes dunkelnd unter.
Kummer rinnt, es rinnt Gram aus (der Röte der) Rosen.

übersetzt von Rainer Maria Rilke